Музей қорындағы қыш бұйымдар (керамика) құндылығы
Аңдатпа
Әр кезеңде қазақ жерінде мекендеген халықтың тарихи эволюциясы мен оның технологиясының дамуы кезінде керамика өндірісі («keramike» грек сөзі «keramos» деген сөзден шыққан) – қыш өнері деген мағынаны береді өзінің шығармашылық, өндірістік, әлеуметтік-экономикалық қызметінің, өмір салт-дәстүрлерінің негізгі бағыттарының бірі болған.
Керамика өндірісінің қалыптасуы ешқашан оқшауланған емес, бүкіл тарихи кезеңде ол адам қызметінің басқа салаларымен тығыз байланысты болды. Оның техникалық және аймақтық сипаттамалары бүгінгі күнге дейін тарихи зерттеулер жүргізуде, атап айтқанда археологиялық, мәдени және этнологиялық зерттеулерде, қазақ халқының этногенезінің жекелеген мәселелерін шешуге маңызды атрибуттық белгілер болып қала береді.
Керамика сына жазуы дәуірінде исламды дамытудың маңызды құралы ретінде қызмет етті (эпиграфиялық ою-өрнек), ритуалдық цикл мен діни табыну атрибуты (ритуалдық тазалықтың, құрбандық шалудың, тұмардың), әртүрлі сәулеттік құрылымдардың құрылысында негізгі материал болды.
Негізгі шикізатқа және қосымша компонентерге байланысты сыртқы түрі мен әшекейлеу тәсілдерінде айырмашылықтары бар терракота, шамот, фаянс, фарфор, тас массасы алынады. Ағаш, шыны, металл және т.б. материалдарға қарағанда, керамика атмосфералық әсерге ұшырамайды, сондықтан ежелгі және ортағасырлық қышшылардың жұмыстары бүгінгі күнге дейін сақталған.
